beyler tek entrylik ilk aşkımı

anlatıyorum. okuyup okumamanız gibimde değil, inanıp inanmamanız da. özet falan da geçmiyorum amk. sadece yazmak istiyorum

ilkokuldayız, 2 veya 3. sınıfta. kızın adı dilara. yüzü falan hala aklımda, o tatlılığı. çenesinde siyah bi doğum lekesi vardı, çikolata canavarım derdim hep ona bu yüzden. neyse. ilkokulda bilirsiniz belki, kol seçimi vardı. öğretmenlerin öğrencileri sosyalleştirme çabaları falan. dilara kitap aşığıydı, aşırı derecede kitap okuyodu. bense tam aksine, hiç sevmezdim kitap okumayı. saçma gelirdi bana kitaplar. neyse, kütüphanecilik koluna girdi bu. o zamanlar aşığız ya, ben de girdim kütüphaneciliğe. belki daha fazla zaman geçiririz diye. geçireceğimiz ekstra zaman da haftada 1 kez 10 dakika falan, kitapları düzeltirken. masumduk işte, çocuktuk daha *

1 yıl oldu, 2 yıl oldu. hala seviyorum dilarayı ben. yüzüne bakınca gözümün içi parlıyo resmen. böyle bakıp bakıp uzaklara dalıyorum falan. ama açılmak falan, sevdiğimi söylemek aklımın ucunda yok. çocukluk aklı işte, küçüğüz daha. sevgili olsak ne olacak ki..

3 yıl oldu, 4, 5.. bildiğin aşığım. rüyalarıma giriyo artık, hep o yüzünü görüyorum rüyamda. bi gece, rüyamda gördüm yine. bizim evdeyiz, koli var önümüzde. bi şeyler dolduruyo koliye, kitap falan. eşyalarıydı, ıvır-zıvırıydı falan. ben de bi şiir yazmıştım buna, onu arıyorum. ama bulamıyorum. evi alt-üst ediyorum, yok. yer yarıldı içine girdi koduğum kağıdı. ağlıyorum çaresizce.. sonra en sevdiğim oyuncak arabamı, ufak yeşil bi şey, verdim dilaraya. gülümsedi, o kadar içten ki anlatamam.

sonra uyandım. gözüm yaşlı bildiğin, ağlamışım. direk masanın üstünde duran şiir ilişti gözüme, okudum falan. bi tuhaf oldu içim. lan dedim yeter dıbına koyim ya, söylicem sevdiğimi. yaşımız eriyo artık, seviyorum deliler gibi. söyleyeyim bilsin istiyorum. sonraki günü iple çekiyorum, heyecandan uyumak mümkün değil tabi.

neyse, okula gidiyorum sabah erkenden, hem de baya bi erken. oturdum sıraya, heyecandan kalbim nası çarpıyo. beklemeye başladım, geldi gelicek. 1 tenefüs oldu, 2 oldu, 3 oldu.. yok, gelmedi. geç kalırdı bazen de, bu kadar da değildi ki hiç.

sonradan öğreniyorum ki, taşınmış. muğlaya. öğrendiğimde öyle bi şey oldu ki bana, anlatılamaz işte o.

ve o gün bu gündür, o oyuncak arabamı hiç bulamadım ben. her aklıma geldiğinde aradım dört bi yanı, ama hiç bulamadım.

güzeldi lan çocukluk, masumduk amk. sevgimize sadıktık. şimdi öyle mi, gibiş-sokuş derdindeyiz. sizi bilmem ama; keşke hiç büyümeseydim lan. bunları niye mi yazıyorum? ne bileyim dıbına koyim. içime esti yazdım işte.

ufak bir de hatırlatma, bugün çikolata canavarımın doğum günü *