0
devam edelim
yazara sormuşlar istanbuldan ankaraya gelince en çok neyini sevdin diye. istanbula dönüşlerini demiş.
bendekide o hesap ankaradan memlekete gitmek ölüm gibi gelmişti. elimdeki valiz sanki 5 ton ağırlığındaydı. en zoruysa camdan bakarken ağlayan annemi görmek olmuştu. arkama döndüğümde annemin camdan bana bakıp ağladığını göreceğimi ve bunun sırtıma bir hançer gibi saplanacağını adım gibi biliyordum. ama yine de dönüp baktım ve annem ağlıyordu. o günden sonra gençler, bir daha hayatım boyunca arkama bakmadım giderken...
