dinlemeseniz bile anlatıyorum panpalarım. içimi dökmem lazım.
beyler bundan 8 sene önce ben 10 yaşında falanım ilkokula gidiyorum 4 veya 5. sınıftayım öğlenciyim. babam kuyumcuydu o zamanlar durumumuz baya iyiydi. her sabah olduğu gibi o sabah da işe gidiyolardı abimle. bende kalkmıştım. öptüm falan sonra gitti. öğlen oldu ben okula gidicem kahvaltı ediyorum. anneme telefon geldi abimdi arayan. babam fenalaştı hastaneye kaldırıyoruz diye. istanbul mahmutbeyde gelişim hastanesi var bilen bilir. dükkan da oraya yakındı zaten. oraya zütürmüşler. tabi annem bana bişey çaktırmadı okula gittim. işte son dersti heralde baktım kapıda amcamın oğlu burak abim gelmiş. beni almaya. hocayı çekti kenara konuştu falan neyse ben çantamı aldım çıktım. burak abimin gözleri şişmiş ağlamaktan tabi küçüğüm ama ağladığını anlıyabiliyorum.
neyse çıktık okuldan okul eve baya yakındı işte yolda gidiyoruz muhabbet falan. diyorum abi söyle ne oldu. bişey yok oğlum nolcak falan diyo. beni kendi evlerine zütürdü evlerimiz karşılıklıydı. gittik bi baktım ablası burcu abla ağlıyo. beni gördü sarıldı falan. dedim noluyo amk. dediler ki babanı hastaneye kaldırmışlar durumu kötüymüş. bende anlamıyorum tabi ölüm nedir ölünce ne olur falan ama kötü bişey olduğunu biliyorum. sonra bende ağlamaya başladım ama neden bilmiyorum. sadece babama kötü bişey olmuş onu biliyorum. neyse akşam oldu. babamın vefat haberi geldi. herkes ağlıyo falan ve beyler en kötüsü de ne biliyomusunuz. ben babamı son bi defa bile göremedim. ben babamın cenazesine bile gidemedim. o sabah evden çıktı ve gitti artık yok amk. hiç değilse cenazesine zütürselerdi. yavşaklar zütürmediler. 18 yaşındayım hala onun yokluğu içimdedir.
babanıza iyi davranın beyler gidince anlarsınız kıymetini
özet: özet falan yok amk okuycaksan oku okumıycaksan gibtirgit.
not dalga geçilcek bi konu değil beyler adam gibi yazıcak olan yazsın yazmıycak olan da gibtirsin gitsin 
