aşk acısı çekenler gelin

neyse devam ediyorum. sonraki evre "nefret" evresidir. dedim ya aşkla nefret aslında içiçedir hep. farkına varırsın bazı şeylerin kızarsın hep bir şeylere, neden böyle oldu dersin. "şöyle olsaydı, böyle olur muydu?" "keşke şöyle yapsaydım." dersin hep. bu durumda kızılan şey genellikle kendi olur insanın. kendini suçlar daha çok bu tür durumlarda insanlar. ama merak etmeyin beyler, eğer o durumda "öyle" değil de "şöyle" yapsaydınız bir şey değişmeyecekti yine. kim bilir, belki boşu boşuna uzayacaktı bile bazı şeyler. eğer bir şeyler olmuyorsa olmuyordur, bunu böyle kabullenmek gerek. kendini suçlama işin en kötü tarafıdır. yazımın ilk başında da söyledim, bir insan en çok kendisiyle iyi tutmalı arasını. en çok şeyi kendisine saklamalı.

aslında insan bir ilişkide en çok bu dönemde yıpratır kendisini ve ileriki evrelerin gidişatı için önemlidir. tekrar söylüyorum beyler, yapmayın etmeyin. bu dünyada sizden başka bir tane daha yok. bu hayattan bir tane daha hiç yok.