bu da benim hikayem

#46

bu efe işini çözmem gerekiyordu, olacak gibi değildi çünkü. beni tehdit etmesi bir yana naz'ı tehdit etmesi ve ağlatması bütün sinirlerimi hoplatmaya yetmişti. sabaha kadar yatakta döndüm durdum amk, aklıma bir plan gelsin diye. sonra en mantıklısının efenin tavrına göre hareket etmek olacağını fark ettim ve sabaha karşı uyudum. 11 gibi falan deniz beni öperek uyandırdığında hala çok uykum vardı ama evde misafirler vardı. salona geçtiğimizde kahvaltıyı hazırlamıştı bile kızlar, naz daha iyi duruyordu ama tedirginliği belliydi. herkes kahvaltı ederken yardım lazım bahanesiyle nazı mutfağa çağırdım ve durum güncellemesi aldım. efe bu akşama doğru gelecekti ve çarşıda görüşecektik. naz'dan kimseye bir şey dememesini istedim ve içeriye geçtik beraber. günün devamı gayet olaysız ve sakin geçti, başak naz'la çok iyi anlaştı. kızlar bütün gün bronzlaşırken bizde kaan'la tavla oynadık muhabbet ettik. kaan'ı yenmek çok kolay oldu amk çünkü gözlerini başak'tan alamıyordu ki başakta öyleydi 5 dakikada bir kalkıp kaan'a bakıyordu sanki gerçek değilmişte kaybolmasından korkar gibi. onların o halini görünce ilk defa yaptığım bir şeyden gurur duydum. akşamüstüne doğru eve geçtik, sırayla herkes duş aldı. kaan'la ben mangalı hazırlarken kızlarda masayı kurdu. yemekleri yedikten sonra bahçede muhabbet ederken naz'a efende mesaj geldi çarşıda onu beklediğine dair. bir yolunu bulup naz'la evden çıkmalıydık ama nasıl olacaktı?..