küçükken top oynadığımız yere bakınca

içim gıdıklanıyor amk. Bugünlerde beton olmuş her tarafı.

Daha topu 20 metreden uzağa gönderemiyorken girmiştik o sahaya.
Yıldız gözüyle baktığımız abilerimizin, bizi keşfetmeleri için süre aldığımız dakikalarda göz doldurmaya çalışırdık.
Bizim sahanın arkasında çevre yolu vardı beyler, batistuta misali biri abanırsa o yola kaçıp tırın altında kalma ihtimali çok fazlaydı topun.
Diğer tarafı da bir eve bakıyordu, aynı batistuta oraya vurursa da adam çok pis kızıyordu.
Batistuta'nın formda olduğu bir akşamın ardından, sahaya cam kırıkları dökmüş pekekent.
Ellerimizle topladık o camları, teker teker, saatlerce.
O zamanlar sağda oynuyordum ben, çok pis orta keserdim, beckhamıydım amk mahallenin.
ilerde de bir shevchenko vardı, sağlam bitiriciydi, hava toplarına da hakimdi bin, futbolcu olmaya en çok o yaklaştı içimizden, sonra beden eğitimi öğretmeni oldu çıktı amk.
iyi anlaşırdık binle.

Sonra biz 16-17 yaşına gelince, abi dediklerimiz çoluk çocuğa karıştı bıraktı amk futbolu.
Alttan da kimse gelmeyince, biz de bıraktık.
Derken mahalleye halı saha yapıldı, artık herkes o sahayı bırakmış; halı sahacı haydar abiyi zengin ediyordu.
Yavşak 6 ayda 2.sini açtı o derece.

Şimdi gelelim hüzünlendiğim noktaya;
Raul forması giyerdim, sponsoru da teka idi o zamanlar madrid'in.
Geçen o forma geldi aklıma, 250 kez giymişimdir amk.
sahaya baktım yanından geçerken, kat kat bina olmuş.
Evden çıkmak için can atar, terli terli gelmeye de korkardık.
Annem çok kızardı lan bana, duşa girip bacaklarımı yıkayıp kaçardım amk, haklıymış kadın.
Ama çok pis kaşınırdı lan yazın ota bulanmış bacaklar.

Zamane çocukları artık top oynamıyor lan bizim burda,
eve girip görev yapmadan gta oynuyor amk binleri.
Benim zamanında top sesiyle uyandırdığım abilerimin çocukları,
şimdi beni elektronik oyuncaklarının sesleriyle uyandırıyor.
9 aylık ne diye sorsam, ölü taklidi yaparlar bana.
Anlatamam, arkamı dönüp giderim işte o zaman...