metrobüste kızılötesi ile kız kaldırdım

hemşirenin verdiği o kadar ağrı kesiciyi midemin en ücra köşesinde saklayıp, rakı'ma buzlu bir yol açtım içimde.. bu gece içecektim arkadaş deli gibi.. içip ağlayacaktım, hep içime attığım acıların feryatları artık odayı saracaktı... fakat bir ekgiblik vardı sol yanımda.. arayıp konuşacaktım artık bu kızla.. yeter bu kadar arabesk dedim içimden kendime.. alkolün bana verdiği etkiyle kendimi handeyi ararken buldum... diyalog şu şekildeydi;

hande: alo
ben: sadece dinle beni sözümün üstüne söz söylemeden.. sessizce dinle...
- bu gece taktığım bütün maskeleri bir kenara bırakarak yanına gelsem.. ve sana deliler gibi, çocuklar gibi aşığım desem , dışarı çıkıp sende yüzüme 2 çift laf söylermisin?
hande: floryaya yaklaşınca ara beni tekrar. görüşürüz.

işte şimdi binmiştim bir alamete gidiyodum kıyamete.. bugün bu iş bitecekti iyi veya kötü.. belki hazır değildim ondan gelecek olumsuzluklara.. ama sevgi beklemek değilmiydi, sevdiğinin gelmeyeceğini bile bile beklemek...

artık yola koyulma vaktiydi.. gece yarısına yaklaşmadan çıktım evden.. artık bir yolculuğa çıkarmanın vakti geldi ey gönül !!..