+2
önemlidir evlatlar.
ben 25 yaşımda üniden mezun oldum ve ilk milli oluşum 27 yaşındaydı. ben o zamanlar ünide okurken ev arkadaşlarım yılda 10 kız zütürürdü, 4 yılda 40 kız eder. hepsi gereksiz yaşadı karıyla kızla gezip eğlendiler diploma notları bile kötüydü. 2 taneside üniyi bitirince askere gittiler ve birer ay arayla evlendiler, ikiside orta düzey bir iş'te çalışıyorlar, muhtaç değiller ama ekonomik durumlarıda çok iyi değil. ben çok iyi derece üniversitemi bitirmesemde bölümü anlamaya çok gayret ettim o kadar çapkın girişken bi adam değildim, belkide para benim olmadığı için kendim çalışıp kazanmadığım için içimdeki o ses bana ders çalışmamı, senin bir sorumluluğun olduğunu anlatıyodu. noldu peki kısa geçeyim. 27 yaşımda fransız bir firmada raporlama uzmanı olarak işe girdim. orda çok güzel kızlar vardı. fransadaki genel müdürlüğüne geçmek için can attım ve 8 sy sonra geçtim. fransa'da hayatımda yanına bile yaklaşamayacağım kızları gibtim. ordanda bir arkadaşım vasitasıyla amerikaya geçtim. 10 yıl amerikada yaşadım. orda evlendim bi düzen kurdum ama gençliğimden kalan kadınlara karşı açlığım, beni hep aldatmaya itti ve çok gibiştim. eşim sonunda öğrendive ayrıldı. şuan türkiyedeyim maddi durumum çok çok iyi ve hala gibişiyorum keyfim yerinde. bazen o arkadaşlarımla buluşuyoruz ve bana dedikleri ulan senin yerinde olmayı çok isterdim paran var oğlum kafana göre gezip dolaşabiliyosun diyorlar.
özet: 26,27 yaşına kadar ne gibtiğiniz değil asıl ilerde kimin kimi gibeceği önemli
