+1
panpa bak şimdi ben de depremi yaşamış bir adapazarlıyım. tamam her nekadar bir izmitliyi körfezliyi sevmiyor olsam da bu dediklerine sonuna kadar katılıyorum ve eklemek istiyorum.
bir şehir düşünün ki tam kalkınmasını tamamladığı anda yerle bir oluyor. bir tane sağlam bina kalmıyor. ve o şehir istanbula 2 saat ankaraya 4 saat. her türlü yardımın ulaşması en zor durumlarda nerden baksan en fazla 3 ya da 4 saat. ancak bizler o şehirlerde kaç ay toz içerisinde enkazların arasında yaşadık. hiçbir zaman devletimize karşı gelmedik. hiçbir zaman isyan etmedik. hiçbir zaman yağma yapmadık sıramızı bekledik. hadi bunları geçtim siz hatırlıyor musun depremden sonra böyle büyük yardımları? ben hiç görmedim bu kadar ünlüyü bir arada. ya da hatırlamıyorum her neyse. bu asla bizlere hiç yardım yapılmadı anldıbına gelmiyor. bilakis bize çok da yardımı dokunu bir çok ülkenin. ancak ben türkiyeyi bu kadar kenetlenmiş bir halde görmedim. neyin gösterisi bu?
hadi her şeyi geçtim artık havalar soğumaya başladığında adapazarında ben 1 tane yardım kuruluşu görmedim resmen bizleri haline terkeden bir ülke oluştu. bizler o zamanlar israil prefabriklerinde japon prefabriklerinde yetiştik. hangi türk kuruluşu bize prefabrik açtı?
beni en çok sevindiren ise o zamanlar ilkokul 3teydim almanyadan bir alman aileden gelen kutu oldu. içerisinde 2 alman çocuğunun resmi yazdıkları mektup ve oyuncakları vardı ne kadar sevindiğimi anlatamam.
tamam her şeyi geçtim elbette üzülüyoruz çünkü biliyoruz depremin ne olduğunu nasıl davranılması gerektiğini ve her şeyden önce devlete gereken saygının gösterilmesi gerektiğini.
bizler depremin çocuklarıyız. ya siz?
