şakirt

fazlasıyla genelleştirilmiş bir kavramdır.
gerçi bu tabir "felsefenin şakirtleri" manasında da kullanılır ve bir nevi "öğrenci" demektir; ama günümüzdeki kullanımının diğer anlam katmanlarını aşındırması kelimeyi çok sığ bir hale getiriyor.
kendisini dindar telakki eden biri olarak, bu kelimenin bütün dindarları kapsayacak şekilde genişletilmesinden rahatsızlık duyuyorum. türkiye'deki dindarların (ve hatta moda tabirle dincilerin) neredeyse tamdıbına şakirt denmesi, hem şakirt denen grubun gereksiz yere yüceltilmesi, hem de şakirt olmayan bütün dindarlara saygısızlık yapılması anldıbına gelir.
türkiye'nin bilhassa cumhuriyet tarihinde, kendisini dindar olarak kabul eden; ama şakirtlik sıfatından uzak duran bir yığın grup vardır. bunlar arasında kendini tarikat ehli, siyaset ehli, cemaat ehli veya kur'an ehli olarak tanımlayan; ancak kendisine asla şakirt demeyen bir sürü insandan söz edilebilir. bu insanlar kendi dini duygu ve düşüncelerini açıkladığında eskiden yobaz, örümcek kafalı, mürteci, gerici, bağnaz vb. yaftalar (ki aralarında muazzam anlam nüansları vardır) yerken, şimdilerde bütün o "örümcek kafalı"ların yok olduğunu ve bir anda yerlerine "şakirt" denen ve kullanıla kullanıla içi boşaltılmış bir kavramın geldiği görülüyor.
acaba bütün "dindarlar" bir gecede şakirt mi oldular, yoksa şakirt kelimesi, tıpkı selpak gibi generic name (markanın malzeme adı gibi benimsenmesi) haline mi dönüştü?