uyan ey gözlerim gafletten uyan

bir gün, sultan 3.murad sabah namazını kaçırır ve uyandığında güneşin doğmakta olduğunu görür. odasının camından dışarıya bakar ve kuşların, ağaçların kısaca bütün doğanın kendi halinde dua içinde olduğunu görür. bunun üzerine pişmanlıkla gözlerinden yaşlar akar ve bu gönüle dokunan şiiri yazar. ali ufki bey de şiirin güzelliğine yakışan bir şekilde bu tarifsiz güzellikteki ilahiyi bestelemiş olur. ahmet özhan güzel söyler ama zara'dan da dinlemek gerekir.

uyan ey gözlerim gafletten uyan
uyan uykusu çok gözlerim uyan
azrail’in kastı canadır inan
uyan ey gözlerim gafletten uyan
uyan uykusu çok gözlerim uyan

seherde uyanır bilcümle kuşlar
diludillerince tesbihe başlar
tevhid eyler dağlar, taşlar, ağaçlar
uyan ey gözlerim gafletten uyan
uyan uykusu çok gözlerim uyan

semavatın kapıların açarlar
müminlere rahmet suyun saçarlar
seherde kalkana hülle biçerler
uyan ey gözlerim gafletten uyan
uyan uykusu çok gözlerim uyan

bu dünya fanidir sakın aldanma
mağrur olup tac-u tahta dayanma
yedi iklim benim deyu güvenme
uyan ey gözlerim gafletten uyan
uyan uykusu çok gözlerim uyan

benim, murad kulun, suçumu affet
suçum bağışlayub günahım ref’et
resul’un sancağı dibinde haşret
uyan ey gözlerim gafletten uyan
uyan uykusu çok gözlerim uyan