kanseri siktim attım soruları alayım

etesi gün dedikodu çanları benim için çalıyordu yine. halbuki samimi söylüyorum zerre kadar bişey hissetmiyordum ona karşı.ben onu ahmet mehmet gibi sıradan bi kanka muhabbetiyle seviyordum. sonra çektim bunu yangın merdivenine.ya aslıcım bak herkese anlatıyorsun insanlar yanlış anlıyor dedim. rengi değişti birden yanlış olan yada doğrusu ne anlat bana dedi. bende sen beni nasıl görüyorsun bana ne olarak bakıyorsun diye soruyla karşılık verdim.o da sen beni nasıl görüyosun diye yine sordu. anladım ki bu konuşma çıkmaza varacak.bak dedim sen gercektende güzel hoş bi kızsın ama okadar. arkadaşım olabilirsin ileride dostum da olabilirsin ama başka birşey olamaz aramızda dedim.ne demek istiyorsun sen? dedi.şunu demek istiyorum benim çözmem gereken sorunlarım var bunları halletmeden bir ilişki içerisine giremem dedim. sorunlarını beraber nçözebiliriz dedi. bende yanında olmak istiyorum dedi. bende anlamıyorsun dedim.bu benim hastalığımla felan ilgili değil. kafamda çözmem gereken sorunlar var dedim. sevgilin mi var diye sordu. bende evet ama bu tek taraflı bişey. konuşmam öğrenmem gereken şeyler var dedim...

evet...
hala sibel beynimin bi kenarında oturmuş içimi kemiriyordu...
onu bulmalıydım ve konuşmalıydım. bunu başka türlü çözemeyecektimberaber kaldığımız o gece. onun o uyurken tıkalı burnuyla kegib kegib nefes alıp verişi. ellerime dolanan o kıvırcık siyah saçları.. unutamıyordum. mutlaka bulmalıydım..

aslı yı daha fazla üzmek istemedim.ne olur bak anla bana biraz zaman ver dedim.bu şekilde birdenbire olmaz dedim. onunda duygularında samimi olduğunu biliyordum. hissetmiştim bunu gerçektende. tamam nasıl istersen.. dedi.ben burdayım. dedi..
içimden tamam burdasın ama sana beni bekle demeye hakkım yok demek geldi..onu daha fazla üzmemek için bişey demedim. sonra işimize geri döndük ama çok zor geçti o gün. sürekli ona bakma isteği geliyordu içimden.. üzmek istemiyordum ama ne yapabilirim ki..benim elimde olan bişey değildi bu...