beyler insana en çok ne koyuyor biliyor musunuz

amk bi kızı seversin. kafanda kurarsın binlerce senaryo yazarsın. en afili şekilde kıza hayallerinde binlerce kez açılırsın. son sabah olduğunu farkedip uykudan kalkarsın. aşık olduğun kızı görürsün. akşam için yemeğe davet edersin. o kadar aşıksındır ki ayakların yere basmıyodur. yemek vakti gelir. yarım saat geçmiştir. aklında hep şimdi söyliycem şimdi söyliycem şunu anlatsın öyle söylerim cümleleri dolanır durur. sonra zütünden soğuk terler boşalmaya başlar. söylersin.

durur suratına bakar ve; ben seni iyi bi dost olarak görüyorum der. şok olursun ama erkekliğede tak sürdürmemek için ucuz numaralar yaparsın zaman kazanmak adına. sorarsın; seni kayıp mı ettim? cevap önemsizdir. hayır dese bile artık o eski o değildir.

sonra biter yemek ayrılırsınız bidaha hiç bu kadar yakın olamayacağınızı bile bile... zaman geçer aradan, sen hala deli gibi aşıksındır, aşkın bitmek yerine katlanmaktadır. ama aşık olduğun insana bakarsın, pragmatist insanlardan farkı yoktur. hayatını sen yokkende çok normal yaşayabilmektedir. işte o an soğursun. anlarsın ki; bir insan hayatında sen yokkende normal yaşayabiliyorsa sana ihtiyacı yoktur. sana hiç aşık olmamıştır.

susarsın. kendimi nasıl öldürsem diye düşünür, ondan da vazgeçersin. kararsızlık hayat felsefen olmuştur artık. takıntılar başına beladır ve onun seni sevmemesine rağmen aşık olmaya devam edeceksindir.

özet : bi kızı sevin ama gibmek için sevin. yanınıza yattığında kıyamayacaksanız eğer gibmeye hiç kasmayın. gibişmek iyidir.