+1
20.12.2011
Saat 05:30
Aşağıdaki pastaneden yeni çımış günün ilk gevreklerini alırsın, yanına içini ısıtacak tek şey olan çay demler yemeğe başlarsın.
Ardından yakarsın sigaranı..
ve dalarak bakarsın yine uzaklara..
Uzak dediysek pekde uzak değil.Ama o an karşı apartman bile sana uzak.O an karanlıkta sana herşey uzak.O an senin hemen hergün içinde barındırdığın duygular kadar karanlık ve samimiyetten uzak.
Karşıdan gelen ve hiç tanımadığın birinin etrafa gülücükler saçması ve seninde bundan nasiplenmen bazen zifiri karanlıktaki sokak lambası etkisi yaratabiliyor.Ama gün ağarması ile birlikte o lambanın söneceği gerçeğinide unutmuyor ve biliyor.
Belkide bunu bildiği için çoğu şeyi kendince cevaplamış ve uzak duruyor hayattan. Belki...
Kim bilebilir ki neler düşündüğünü, yaşadığını,hissettiğini.Ne duygular beslediğini.
Kim bilebilirki yolda yürürken o kadar dolu ki kaldırıma kadar sarkmış ağacın dallarına bişeyler söyleyip cevap alamayınca onu niye tekmelediğini?
kim?
Hakkaten niye tekmeliyor ki bu?
Doğaya zarar vermekten hoşlandığı için olma ihtimali zayıfta olsa ihtimaller dahilinde.
Belkide böyle yaparak gerçekten bir farklılık yaratmaya çalışıyor.
Yarın bunu yaptığıını gören biride aynısını yapar, sonra bir başkası bir başkası..Ama sonuç*ağaçta yaprak bitene kadar devam eder.Ama hiçbir yaprak aynı dertten dolayı temkeyi yemez.
ama tek gerçek şu ki olan ağaca olur.
