zombi günlükleri

tanıdık yabancı
dovhakiin - gün 25
saat 18 civarı (güneş yeni batıyor)

benzinim bitip de yolda kalalı 1 hafta oldu. şu anda kocaeli sınırında olduğumu tahmin ediyorum. 1 haftadır ordunun istanbula müdahale etmesini bekliyorum ama bulduğum cep radyosundan yapılan acil durum yayınlarına göre dünyanın 3 te 2 si bu hastalığın etkisi altına girmiş durumda. yani buraya yardım etmek için biraz fazla meşguller. ben de işe yarayan bir plan bulana kadar buradayım. laptopumu kabettiğim için ordan burdan bulduğum kapıtlara insanlığımın son zerrelerini unutmamak için notlar alıyorum. günlüğüme devam etmeliyim. eğer ölecek olursam bildiğim sırlar benimle beraber mezara gider ve insanlığın belki de son kurtuluş umudu benimle beraber ölür. günlerdir insana rastlamadım, etraf değişik şekillerde zombi barınaklarıyla dolu. ilkel bir kabile gibi aralarında anlaşmaya başladıklarını düşünüyorum. sanırım virüs bunu yapıyor, insanın hayvan içgüdülerini ve algılarını en vahşi şekilde ortaya çıkartıyor, ama neden? burda olduğum süre boyunca sarıyerde yaptıkalrımı düşündüm ve kendimi suçlamaktan vazgeçtim nede olsa ben bunu yapmasam hayatta kalamayacaktım. 1 haftadır çıktığım keşiflerde 200den fazla zombi öldürdüm 200 den sonra saymayı bıraktım ama 300 ü bile bulmuş olabilirim. sonuçta saymanın ne önemi var ki 10 milyon zombiyi öldüremeyeceğime göre...

--günlük dip notu--
yılbaşından sonra devam edeceğim, bu gecenin çok değil bir yıl önce insanlar tarafından mutlulukla kutlandığını hatırlıyorum. sanırım anılarımla yalnız bir yılbaşı geçireceğim. orada hayatta olanlara mutlu yıllar diliyorum, tabi eğer mümkünse...