http://fizy.com/#s/1bxjh2
başımdan geçen olayı anlatıyorum;
kızla ayrıldıktan 3 yıl sonra, bi pazar günü avmlerden birinde karşılaştık. önünde bir bebek arabası, hemnde şu çiftli olanlardan. iki tanede tosun gibi çocuk. duraksadım, kıza baktım kaldım öylece. çokta sevmiştim lan kızı. o da beni gördü. bana bakınca hemen bakışlarımı kaçırdım. tabi o görmeden onu iyice süzmüştüm. çocukların onun olma ihtimalini gözden geçirmiştim. ellerine baktım, evet yüzük vardı. o yüzden bakışlarımı kaçırdım, yakıştıramadım kendime. arkadaşlarıma dönüp, konuştukları konuyla alakasız bişeyler söyledim. onlar durumu anlamadılar tabi. bu sırada adım adım bana yaklaştığını hissettim. önünde ikiz çocukları, ayağındaki topukluların sesleriyle, bana doğru geldiğini hissettim. yavaşça yaklaştı ve; " tavasapigiller, naber, nasılsın" dedi. döndüm, yüzüne bakmaya cearet edemedim. nasıl edeyim ki amk? kız evlenmiş, iki tane çocuğu olmuş. gözlerim yerde; "iyidir senden" diyebildim, ama zor kurdum şu iki kelimelik cümleyi. o sırada bakışlarımı kaldırıp, yüzüne 2 saniye bakabildim. güzelleşmişti. benle olduğundan da mutlu gözüküyordu. hakkıydı amk. "çocuklar?" dedim, "evet benim" dedi. adlarını sormadım, "allah analı babalı büyütsün, maaşallah" dedim. "sen?" dedi. "hiç, bildiğin gibi" deyip, lafı fazla uzatmadım. "şey biz filme giriyoruz,seni gördüğüme sevindim, görüşürüz" dedim ve elemanları alıp sinemaya attım kendimi.
bu da böyle bir anımdır.
edit: şarkıyıda açın.
