hayatında benden daha mutsuz olduğunu iddaa eden

bak güzel kardeşim

her sabah uyanıyorum, hiç bir sebebim yok. sadece işe gelmek için uyanıyorum, şunu yapayım bunu edeyim gibi bi planım çok ekstrem bişey çıkmazsa olmuyor. işyerinde akşama kadar oturuyorum, birkaç kişi ile konuşabilmek için gibko muhabbetler açıyorum, normalde yüzüne bakmayacağım insanlarla sırf muhabbet olsun diye konuşuyorum. 3 gün kimse ile konuşmadığımı bilirim lan, sonrasında bakkala bira almaya gittiğimde sesim bi acayip çıkmıştı.

akşam oluyo evime dönüyorum. yapabileceğim tek şey bu çünkü. hadi toplanın lan içmeye gidek, muhabbet çevirek diyebileceğim çok kimsem yok, olanlar da kırk takla atıp naz çekmezsem görüşmek istemezler kolay kolay.

ve son bir yıldır tek düşündüğüm şey şu: insanlar nasıl mutlu olabiliyo amk. nası bişeyler hissedebiliyolar lan. bişeyi istemek, bağlanmak veya o şey için uğraşmak nasıl bi ihs amk. bunu merak ediyorum işte başka hiçbişeyim yok.

mutluluk ya da mutsuzluk değil herhangi bişeyi hissetmeyi özledim amk, gelip de burada mutsuzluktan bahsetmeyin bana

özet yok