leyla ile mecnun

şahane bir bölümle noktaladık pazartesi akşdıbını..
şimdiden dertliyim haftaya pazartesi nasıl gelicek diye ..
47. bölüme dair satır arası notlar :
- allah sahibine değil sevdiğine bağışlasın dmememiz gerektiğini en güzel ağızlardan en güzel sebeplerle öğrendik
-o kadar yalnızsındır ki televizyonun açık olması sana yaşadığını hissettirir..
-ismail abimizin dedesinin bacanağı görüncek adam ve ardından gelen karın ağrıtarak güldüren flashback...
- kemal dermişim muhabbeti
- mecnun un 'yavuz abi at düşkünüdür' övgüsü
- doğum günü davetine mecnun : borcamımızı alır geliriz ,olduu başınız saolsun
-mecnunun ağzının dede kafası kokması
- kadroya ara ara dahil olan sarı bıyık ve yancısı
-okul müdürünün nöbetçiler diye çağırdığı okul nöbetçisi iki öğrencinin kapıdan girişi
-iskenderin erdala söylediği 'bugün önüne bu kemiği atanlar, yarın boynuna tasmayı dolarlar' cümlesiyle kapitalizme giydirmesi
-hakkı dayı detayı mükemmel ilerliyo
-telatabi her bölüm daha bir güldürmekte
-yavuzun turgut uyar dan okuduğu şiiri 'göğe bakma durağı ' ne de güzel dokundu kalplerimize
- mecnun un leyla nın mezarında olan 3-5 cümlelik gözyaşıyla süslü konuşması, leyladan izin alıp gönlünü rahatlatıp, sedefin elini tutarak leylanın ailesinin yanına gitmesi çok büyük güzellik oldu ..
nitekim dedenin : ya gece ya gündüz ikisi birden olamazsın /gündüzü seç temalı nasihatı mecnun u bu adımı atmaya yönlendirdi..
son olarak 47. bölüm destansı detaylara sahip efsanevi bir bölümdü...