bu başlıkta itiraf edicez beyler

klagib bir aşk hikayesi. zamanında tanışıp, sıkı arkadaş olurlar. derken, kız oğlanı tekrar görmeye gider. oğlanda her ne kadar fırtınalar da kopsa dili düğümlenir, sevdiğini söyleyemez. zaman geçer, oğlan böyle bir aşkın olamayacağını anlar. uzaklaşmaya çalışır. her kaçışında oğlan, kız onu kovalar. o kadar çok şey yaşamışlardır ki, oğlan her seferinde pare pare olacağını bile bile unutmak için elinden geleni yapar. sonunda şehrinden ona aşk sunan başka bir kızla ilişki edinir. fakat sıkı arkadaş olduğu kızı unutamaz, oğlan sabahlara kadar konuştuğu, gülüşüne bayıldığı, omzunun çukurunu ayırdığı kızın onu unutması için hiç utanmaz, arar. bağıra bağıra, büyük bir şeymiş gibi. "ben aşık oldum!" der. hâlbuki, oğlan aşkı sadece yüzüne bakmaya doyamadığı o kızda tatmıştır. gel gelelim ona aşkını sunan kız ise oğlanı mutlu etmek için elinden geleni yapar, her nazına katlanır, onu göğsünde uyutur... oğlan zamanla çelişkide kalır, aşık olduğu kızın ona karşı boş olmadığını bilir, açılmak ister, yapamaz. sonunda kız hep kaçmaya çalışan o çocuktan hayatında bir kere kaçar. oğlan kovalamaz, gururludur, ağırdır, başı diktir. hiçbirinin olmamasını bile ister, sevdiği kıza dayanamaz. adımının nereden geçtiğini hatırlar. ama kız, bir kerecik olsun kaçmıştır. artık geri gelmeyecektir, oğlan kış denilen yere dönmeyecek kadar insandır. zamanın ilaç olduğunu tekrar hatırlar, hatırlar da kimseyi de kırmak istemez. yoluna hiç olmamış gibi devam etmeye çalışır. işte, sadece çalışır.