hayatta hep arkada kalan oldum

neyse dönelim bu güne,
akbilim bile kaybolmuş, hayattan o derece uzamış mesafem.
bunlar hikaye gibi gelmesn, sallamıyorum da.
zaten sıksam en azından ciks falan yazarım da zevke gelirik beraber. işte yok.
bu kadar taktan hikaye de anca gerçek olur zaten.

kapıdan çıktım, çıkrken sessizce çıktım, hırsız gibi, niye ben de bilmiyorum.
çektim, indim sokağa, hava soğuk, aklıma üstteki büfeden, tek binişlik almak geldi,
ama bozuk yok, ya bozmazsa dedim, ne yapacaz, üstteki bakkaldan bişeyler aldım bozulsun diye,
işeme yaramz biskivi su aldım zaten,
bunları boz demeye de çekindim amk,
onları aldım parayı bozdurdum, aldıklarımı da çöpe attım zaten.

(uzun süredir, dışarıda birşey yiyip içemiyorum da amk, sanki herkes bana bakıyor,
döksem ya da ağzım kirlenir diye evde yiyip içiyorum)

lanet, zar zor sordum sesimi çıkartıp,
büfede de kart kalmamış birlik, acaba 2 lik var mıdır dedim içimden,
sormadım neyse dedim.