kardeşiniz yoksa

öncelikle ailemden biraz bahsedeyim .

babam baş kahramanımız : o bir doktor panpalar
bunu daha önceki hikayemde de belirtmiştim okuyanlar bilirler .

ama öyle zütü kalkık doktor çocuklarından olamadım hiç bir zaman .
neden mi

öyle bi doktor düşünün ki kardeşlerim.

adam yan odasındaki uzmanın kazandığı paranın haramlığını helalliğini düşünerek geçiriyor gününü. eve geldiğinde anasını gibim bu doktorların hepsinin. onun bunun parasıyla ev alıyolar muayene ücretlerini katlaya katlaya araba alıyolar yetimin hakkı var onda onun bunun hakkı var o parada. hepsinin dıbına koyayım felsefesiyle yaşayn bi doktor.

yani hiçbir zaman ne o anlattığı gibi havalı arabalar
ne o bahsetttiği lüks evlere sahip doktor çocuklarından olmadım ben. ve ne yazık ki olamadı kardeşlerim.

okula lüks arabaların içinde gelen doktor binlerinden
yada hastalandıklarında çatır çatır rapor alıp okuldan bin yıllığına uzaklaşan doktor veletlerinden,
ve orda burda ellerindeki eşantiyonlarla hava atan bebelerden olmadım olamadım.( bunun bi havası yoktu aslında ama kırtasiye masrafı diye bi kaygıları yoktu binlerin)

çünkü buna izin vermeyen yaşam felsefesine sahip bir babanın çocuğuydum.

o ezilenin yanındaydı.
onu tanıyan bütün fakir ihtiyaç sahibi insanlar övünürdü onunla.
o doktoru tanıyoruz.
hastaneye her gittiğimizde işimizi görüyor. diyorlardı.
elindeki avucundakini verir milletin karnını doyururdu. o çocuklarına kendini adamış bir babaydı