kardeşiniz yoksa

çağırdı yanına. ben de ses etmeden kapıyı kapattım.o yakıp yıkan adam yanına gelmemi istiyodu panpalar.

otur gitme benim sizden başka kimsem yok dedi.
ne annem
ne babam
ne sevdiğim bir mesleğim
ne değer verdiğim bana değer veren bi karım.

kimsem yok dedi. bugüne kadar ne yaptıysam sizin için yaptım . başka kimsem olmasın kaygım yok ama. sizi kaybetmeye evlatlarımı kaybetmeye dayanamam dedi.

göz göre göre senin kayıp gitmene dayanamam dedi.

lan amk gözlerim doldu. ne diyeceğimi bilemedim. yaptığım şey işe yaramıştı.
o yıkılmaz yenilmez insan önümde gitmemem için bana yalvarıyodu.
bişeyleri kaybetmekten korkuyodu amk.

annesini babasını önemsemeden hayatından silen insan evladına dur diyebiliyordu.

tamam baba dedim. yine sesimi çıkarmadım.

bişeylerin değişiceğini umdum belki.
babamın iyi bir baba.
iyi bir eş.
anneme saygı duyan bir koca olacağını düşünmüştüm.
yaptığım şeyi o kadar büyüttüm ki o zaman. ailemi kurtardım diyordum kendi kendime.

herşeyin güzel olacağına dair söz verdi eskiden yaşananların yaşanmayacağına düzeltmeye çalışacağına söz verdi.

inanmıştım.tak gibi liseli aklım inanmıştı.

o yaptığım bi taka yaradı mı

45 senelik adanalı bi doktoru değiştirebilir miydi? öyle umuyordum sadece .değiştirmedi panpalar.