anlatıyorum bir kitap gibi yalnızlığımı

Hiç bilemedim yazı yazmaya nasıl başlanacağını . Boş kahve bardakları kaplarken masamı sigara paketime bir daha bakıyorum . Belki de son sigaralarım beni bırakıp gitmeyecek diğer her şeyin hayatımdan kül olup gitmesi gibi . Bilmiyorum , sorun bende belki de , belki de bir çok insan benim durumumda olmak isterdi . Peki soruyorum o insanlara , siz hiç çevrenizde milyonlarca insan varken yalnız kaldınız mı ? Sevişirken yüzüne baktığınız insanın size bir anlam ifade etmemesine alışık mısınız ? Uyandığınızda yastığın diğer ucundaki insan size hiç yabancı geldi mi ? Peki ya dostlarınız , onlar hep yanınızda olup hiç yanınızda olmadığı oldu mu ? Yeni bir sigara yakıp tekrardan okudum yazdıklarımı ben beceremeyeceğim galiba şu yazma işini . insanlara haykıra haykıra anlatmak istediğim bir çok şey varken yine de beceremeyeceğim galiba. Yalnızlığı anlatmak ne kadar zormuş halbuki . Yalnızlık dediğimiz şey bir hiçlik değil mi ? Neden bu kadar zorluyor beni yalnızlığı anlatmaya çalışmak ? Yoksa yalnızlık vazgeçemediğim bir kötü alışkanlık mı ?