inci itiraf

gereksiz konuşmayı sevmiyorum, o yüzden de sürekli susuyorum. eskiden de susuyordum ama artık daha fazla. Gerekli olmadıkça konuşmuyorum. Kafamı sallıyorum mesela, jest ve mimiklerle halletmeye çalışıyorum işlerimi. Çünkü bazen konuşunca saçmaladığımı düşünüyorum. insanlar "ne diyor bu yarrağam yine" diyecek diye çok korkuyorum. ne tak yemeye korkuyorsam. herkez mal mal konuşurken sende konuş işte bir şeyler anlat, bu kadar asosyal olma be adam diyesim geliyor kendime ki diyorum da ama olmuyor işte alıştım iyice susmaya ve sıkılıyorum bundan. bir de etrafımdakiler konuşurken ne kadar saçmalarlarsa saçmalasınlar onlara katlanmaya çalışıyorum. " 2 dakka sus be yarrağğamm" diyemiyorum mesela. sonra yrın çok özel bir gün herkesten gizlediğim bir hediyem var o geliyor. ama öyle paketli felan değil bildiğin insan. korkuyorum. bir de halil sezai dinliyorum şu an. ergene döndüm lan.