beyler uzun ve ciddi bi şey anlatcam

Babam beni üniformayla gördüğünde çok gururlanmıştım ilk defa bir erkek olduğumu orda anladım, çakı gibi olmuştum tam da istediğim şekilde. Babamla bahçeye çıktık çam ağaçlarının altında bir bankta oturduk. Konuştuk ama öyle mutluyduk ki hiçbirini hatırlamıyorum. Aslında biraz hüzün vardı o anda çünkü biliyordum ki 13 yaşında ilk defa ailemden ayrılacaktım. Babam gitmesi gerekiyordu, gitmemesini istiyordum ama bunu ona söyleyemezdim çünkü ben bir askerdim artık. Babam ayağa kalktı vedalaştık ağlamamak için o kadar sıkıyordum ki kendimi anlatamam. Babam yavaş yavaş yürümeye başladı, ben ağlamaya başladım. Babam benden uzaklaştıkça benim hıçkırıklarım artıyordu. “Baba gitme, beni bırakma” diyemedim. Şimdi bu yazıyı yazarken bile ağladım, gerçi her aklıma geldiğinde ağlarım ya her neyse…