bir eroinmanın günlüğü

küçüklükten beri anne baba sevgisinden yoksun büyüdüm.
Babam genellikle iş yerindeki stressten beni döverdi abuk sabuk sebeplerden.
Annem ölü gibiydi evden çıkmazdı ama varlığını bir tek yemek yenilirken hissederdim.

Anaokuluna teyzem zütürdü , ilk okula teyzem zütürdü veli toplantılarına teyzem katıldı.

ilkokulda annem bir gün beni almaya geldi sınıfa. Hoca yurtdışından yeni geldi diye alkışlatmıştı sınıfa.
dıbına koyım çok duygulandım annemdi o benım ama ilgilenmıyordu benımle hiç.

Babam sinirli olmadıgında iyi adamdı. Ama genellikle sinirliydi.

Kısacası aile sevgisinden biraz yoksun yetiştim. Hatta bayağı.

Ortaokulun sonlarına doğru ilk adam kez adam gibi bir kızla beraber oldum.
Daha öncede kız arkadaşlarım olmuştu ama çocukluk işte 1 gün 1 hafta felan.

Adı başaktı. Harbiden sevmiştim. O hayatımdaki sevgi boşluğunu dolduruyordu seviyordu beni hissediyordum bunu.
Bir gün *** benim sana birşey söylemem lazım. Yalan mı söyliyeyim , gerçeği mi ? dedi.
Gerçeği dedim ama tahmin etmiştim gözlerim dolmuştu.
Ben seni arkadaşım olarak görüyorum , sevgilim değil. Dedi
Yanında hiç birşey yapmasakta mutlu olduğum tek insanı kaybetmiştim.
Peki diyebildim sadece.
Kendine iyi bak dedi.