1. 1.
    0
    Hergün aynı suratlardan galiba usanmıştım. Hergün içilen ilaçlar ve hastane yemegi kadar igrençleşmeye başladı herşey. Annemden babamdan kısacası ailemden nefret eder oldum. Herşey ters geliyordu bana. Fatmaya olan aşkım hergün büyüyordu küçülen vücudumda. Fatmanın haberi olmuştu hastalıgımdan ama ailesi yüzünden gelemiyordu bir türlü hastaneye beni görmeye. Ne kadar dogru ne kadar yanlış orasını bilemiyorum. Çünkü bunları arkadaşlarım söylüyordu. Bekledigim gün geldi çattı. içeriye fatma girmişti. Ama ben devlet bahçeli kadar kel, somali'de yaşayan birisi kadar zayıftım. Beni ne kadar beğenebilirdi ki..Tam hatırlamıyorum o günleri. Aslında hatırlamak istemiyorum. Çnkü çok kötü günlerdi.
    ···
   tümünü göster