bir fakirin hikayesidir

merve tatil işini ertelemiş beyler.
1 hafta sonra gidicez gitmeden görüşelim dedi.
bahane bulamadımm beyler, erteleyemedim bu sefer.
tamam dedim, ertesi güne sözleştik.

mevlüt amcanın yanına gittim.
abi bana avans verir misin dedim.
avans dediğimi duyunca güldü, ince iş mi dedi.
utandım yine dıbına koyum. kıpkırmızı oldum eydim başımı.

ellerimi de bağlamışım önden zaten benim klagib duruş.
ne bekliyonuz amk hayatın bana öğrettiği buydu beyler.
dıbına koyduğumun dünyasında hep ezik hissettim kendimi diğerlerine karşı.
haklı da olsam tartışmaya giremedim kimseyle.
millet lakır lakır tartışırken hocalarla,
arkadaşlarımın arasında bana beyinsiz diyen matematikçimize laf söyledim ben...

neyse amk çenem düştü yine, mevlüt abi çıkardı 20 lira verdi.
avans değildi bu beyler.
harçlık vermişti mevlüt abi bana.
dedim abi benim iki günlüğü ver bana para lazım.
100 lira daha verdi evlüt amca, hiç ses etmedi.

o da acıyodu dıbına koyum bize.
adaletini gibtiğimin dünyasında yavaş yavaş insanlardan soğumaya başlamıştım bu acıyan bakışlar
yüzünden...