incinin en dokunakli hikayesini anlatiyorum

memlekete donmemize yaklagib 1 ay vardi sanirim, birgun film izlerken durduk yere dediki bana; ben 1 somestre daha cince okumak istiyorum , burda bi is de buldum sanirim, moskova ya donmek istemiyorum.

hayatimda ailemden sonra, ilk defa bi insan beni bu kadar sevdi sanirim beyler, okula gitmesine gerek yoktu, sadece benim icin kalicakti , dile kolay 2 yili devirmis , okadar alismistik ki birbirimize...

ne cevap verecegimi bilemedim, eger aileme karsi sorumluluklarim olmasaydi onun icin o kucuk sehirde inanin uzun sure kalirdim beyler, kalbim bunlari soylerken aklim diyordu ki, niye geldin sen buralara?bu ufak sehir yeterli mi? kesinlikle hayir. madem bu yola baskoydun, metropole gidip elinden gelenin en iyisini yaparak, girebildigin en iyi okula girmek gerek.

bana bunu soylemesinin ardindan onu opmeye basladim beyler, yavas yavas ama tutkulu. sonrada agzimdan anca bu cikmisti..im going my love..