benim yakışıklı karizmatik iyi niyetli

sevimli panpalarım...

evet beyler, size iki çift lafım olacak lütfen okuyun iki saniye ve hatta mümkünse uygulayın.

bir bebek kolay doğurulmuyor, kolay büyütülmüyor, kolay adam edilmiyor. ve bu emekleri sizden esirgemeyen, yıllarca her ay sizi doğurmak için regl ağrılarından yerlere yatan, sizi doğurmak için 9 ay karnında size gözü gibi bakan, sonra geceleri uykusuz kalıp bebeğim benim diye her şeyden sakınan, siz yere düşüp ağladığınızda yanınızda olan, kabus gördüğünüzde koynuna girdiğinizde 'rüyaydı oğluşum, geçti' diyen anneleriniz..

onlara saygıda kusur etmeyeceğinizi, ve bir kızın da onlara saygısızlık yapmasına izin vermeyeceğinizi zaten düşünüyorum. ama benim asıl bahsedeceğim şey başka..

bunları yaparken annenizin yanında belki bir erkek yani babanız vardı, belki o da yoktu.. belki annenizi sevmiyorsunuz, anlaşamıyorsunuz bıla bıla filan da falan.

bunların bir değeri yok. annenizi hiç olmazsa size verdiği emek için, yanağına 'her şey için teşekkür ederim' anne deyip yanağına bir öpücük kondurun. yanınızda değilse arayıp halini hatrını sorun.

burada acıtasyon yapmaya çalışmıyorum güzellerim. ama aile müessesesini saçma buluyor olabilirsiniz (ki yıllardır saçma bulunuyor ama modern hayatın hala yok edemediği şeylerden biridir kendisi), beni doğurdu diye sevmek zorunda mıyım diyebilirsiniz..

ama emekleri için teşekkür etmek, çıktığınız yeri unutmamak bence size yakışanıdır.

hepinize güzel hayatlar panpacıklarım benim, güzel günler.. annenizle pencerenin önünde dertleşerek birer kahve içmeniz dileklerimle.

verdimkactm:*