1. 1.
    0
    hiç bi şey almadım, bastım gittim yurda sinirim bozuk, karnım it gibi aç,
    aç olmasına aç ama öyle bi ruh haline bürünmüşüm ki
    giberim yemeğini de diyorum, hani ailem orda 3 kuruş paraya muhtaçken ben burda bi yemeğe dünyanın parasını veriyorum diyorum.
    bunu düşünmüş olmak bile ayıp geliyo o an.
    vurup kafayı yatıyorum. gecenin bi yarısı kalkıyorum, açlıktan uyanmışım, midem kazınıyo ama ne biçim, allah kimseyi açlıkla sınamasın beyler, herkes uyumuş, kantin kapalı, yemekhane desen bi kaç saate kadar kahvaltı çıkacak nerdeyse o da kapalı yani, saat geç amk.
    işte tam o sırada,
    ···
   tümünü göster