+3
3 yıl önce bugün kedi dolu bi eve gittim. ordaki teyze sokak kedilerini toplayıp baktığını söyledi sonra bi kedi gösterdi dedi bu çok uysal bi zararı olmaz al bak buna ev lazım buna ölecek yoksa dedi. tamam dedim aldım yavru kedimi
en kaliteli kedi maması aldım sütünü suyunu ekgib etmedim ılık suyla duş alıp nazikçe kuruladım sabah 5 te ayağımı tırmalardı hiç kızmazdım sarılırdım. öz kızım gibiydi evimin neşesi daha alalı 2 gün oldu sonra kızım halsizleşti yürüyemez oldu.
hemen veterinere zütürdüm dedi kanser ölücek kurtaramayız . dedi her saat iğne vurmamız lazım çok masraflı olur günde 300 tl lazım. o zaman param da yok dedim kızımdan önemli mi aç kalırım yine öderim borç bulurum. ddim ne gerekiyorsa yapın.
yavrum benim iğne vurdular kan aldılar canım kedim acı çekiyordu sonra kafese koydular bırakmak sitemedim ama hastanede olursa belki iyileşir dedim. ertesi gün doktora telefon açtım dedim yavrumu görmek istiyorum. dedi öldü . cesedi nerde dedim dedi çöpe attık
hemen gittim oraya dedim nasıl çöpe atarsınız ben size emanet ettim onu niye haber vermiyorsunuz öleceği zaman son bi kere görsem sarılsam olmazmıydı diye bağırdım. adam yapacak bi şey yoktu biz bulduğumuzda öldüydü ondan attık dedi
kızımın mezarı bile yok çöpte duruyor . kedi nankör derler ama köpek te besledim böyle sıcak kanlı hayvan görmedim çok severdi hep kucağıma gelirdi. hasta haliyle bile oyun oynamaya çalışırdı benimle . kusmak için yatak altına sürüne sürüne gitmeye çalışırdı temiz kalsın yuvası diye. çişini tutardı ilk defa kum görmesine rağmen sadece kuma işedi görür görmez zor tutmuş hayvan o kadar temiz daha 2 aylık
daha 2 gün baktığım kedi öldüğünde ayalrca ağladıysam ya 10 yıl baksam. yada ilerde çocuğumu eşimi kaybetsem ne kadar ağlarım. cesaret edemiyorum artık hayvan bakmaya aile edinmeye kaldıramam o acıyı.
not: amlı değilim ılık değilim duygusal ipne diyeni giberim
