0
>
> 212. Mektubu okuyordu... Bir ara gözlerimi açtım elindeki kitap kapalıydı.
Gözlerimi açtığımı görünce hemen kitabı açıp gözlerini kitaba dikti...
anladım ki o kadar sayfayı ezberlemiş ve ezberinden okuyordu. Okuduğu
mektup bitince durdu... mektubatı bu zamana kadar kaç defa okudun diye
sorunca bilmiyorum dedi... Peki kitabı bitirmen ne kadar sürüyor? Bir hafta
diye cevap verdi.. Anladım ki eşim manevi derecelere yükselmişti.. beni
rahatsız etmemek için kapıyı açmadan çıkması bir kerametti...
>
> O günden sonra eşime olan hürmet ve saygım daha da arttı. Eşim bir evliya
idi... Ilmihal okuduğumda anlamadığım yerleri eşime soruyordum. Öyle güzel
açıklayıp anlatıyordu ki hayran kalmamak mümkün değildi... Hikmetini
bilmediğim en ufak bir davranışını görsem soruyordum. O da hemen açıklar;
ilmihalin şu sayfasında yazıyor diye söylerdi... Her haline sabrediyordu ve
her haliyle de şükrettiği ortadaydı... islamiyeti yaşayan bir numune vardı
karşımda, bu yüzden Allahü tealaya her saniye şükretsem yine az gelirdi...
Eşimin birkaç kerametini daha görünce dayanamadım, artık ne pahasına olursa
olsun bu konuyu konuşacaktım kendisiyle... her zamanki gibi işten geldim
yemek yedik konuyu konuşmak için eşimi karşıma aldım... giderek büyüyen bir
heyecanla yavaş yavaş konuşmaya başladım..
>
> islamiyetin en ince kurallarına en güzel şekilde dikkat ediyorsun. Konuyu
uzatmak istemiyorum dediğim anda eşim konuşmaya başladı... "Sabır güzel
şeydir. Sabrederken şükretmek daha güzeldir. insan her haline sabreder ve
şükrederse Allahü teala ona daha iyilerini ihsan eder"... Artık ağzımdan tek
kelime çıkmıyordu, eşimde konuşmasını bitirmişti... O günden sonra ona olan
davranışlarım daha dikkatliydi. Onu kırabilecek her şeyden uzak duruyordum...
bir akşam annem aradı komşu kızının düğünü varmış iki gün sonra, düğüne
beni de davet etmişler. Eşimle birlikte gittik düğüne, her şey islama uygun
düzenlenmişti. Erkekler ve bayanların yerleri farklı bölümlerdeydi...
düğündeki islama uyma titizliğini görünce çok sevindim. Bir akşam kendisine
balkondan verdiğim Kıyamet ve ahiret kitabı geldi aklıma. On dakika sonra
küçük bir çocuk geldi, o kızın kardeşiydi bu. Babası işe giderken
arkasından ağlayan çocuk... Abi eğilir misin dedi.. eğildim kulağıma
ablasının bana çok teşekkür ettiğini söyledi. Ben vesile olmuşum onun bu
duruma gelmesinde. Bunu öğrenince çok sevindim...
Tümünü Göster
