keşke okusan sen de bu satırları

amk bikaç yıl sonra, eğer o da yaşarsan diyeceksin ki la ne triplere girmişim.
dünyada o kadar anlaşılmaz gizem varken, öğrenilecek şey varken, varlığından haberdar olmadığı herşeyin gizemini bir kenara bırakıp en kolayı olarak kendini yalancı heyecanlara bırakmak çok kolay.
zor olanı gerçekten aşık olmak. çöpçünün prensese aşkı değil.
-neyimi seviyorsun ?
-bilmem... seviyorum işte.
ve olay bir karı için ağlamak değil. bunu çok iyi anla. sen o kıza aşık değilsin. o kızın gerçekte kim olduğunu bilmiyorsun. o kız, o kız olarak kalmayacak bile. ne sen oldun, ne o. ne sen tamamsın. ne o.
senin aşkın aşka.
insan kendini garantiye almak ister ama garantisi olan hiçbirşey o kadar heyecanlı değildir. bu yüzden insan karısını aldatır, sevdiklerini satar.
seninki de sevdiklerini satmana sebep olabilecek o heyecan. ama aşk değil. aşk ölümsüzdür. ölmez. sen ise şu hayatta bir rüzgarda yıkılacak haldesin. öyle olmasa buralara yazılmazsın.
senin o kızı unutmamanın sebebi de aşk değil, ısrarının sebebi de...
sen düşünüyorsun ki içinden ; eğer bu kız beni severse herşey tamam, sevmezse herşey ekgib.
içindeki birisi istiyor ki o kız seni sevsin. öyle olunca dünyanın sırrını keşfedecekmişsin gibi.
istiyor ki o kız elinden kayıp gitmesin, çünkü insan kendini garantiye almak ister, o zaman bileceksin ki eğer sen istersen hayatta herşey mümkün olabilir.
ama hayat öyle değil. hayatta her istediğini elde edemezsin...
elde ettiğin herşeyi de sevemezsin.
sevmek için ilk önce kendine şunu diyebilmen lazım, bugün öleceğimi bilsem hayatımda hiçbir değişiklik yapmazdım.
sevmek yola yeni çıkmış adamın işi değil. o çocukça bir heves.
ve emin ol sen bu kafayla bir daha seveceksin ve bir daha üzüleceksin. ve bir daha...
sanma ki ben hayatı çözdüm bitirdim de sana üstten bakarak öğüt veriyorum.
ben yoldayım...
ama söylediklerimden şüphem yok, henüz yolu bitirmemiş olsam da...
birgün anlayacaksın, o da eğer ölmezsen...