bir yakınını kaybetme hikayesi

2010 senesine gelindiginde dedem artık tamamen eve kapanmıştı dışarı çıkmayı bırakın tuvalete bile zar zor gidiyordu bizim yardımlarımızla.onu öyle evde 4 duvar arasında sıkılırken görmek beni çok üzüyordu.ama yapacak bişi yoktu.2010 senesinin sonlarına dogru hastalık artık iyice kendini hissettirmeye başlamıştı ve dedemi hastaneye yatırmak zorunda kaldık kısa süreli bi tedavi için. bende içimden geçiriyordum "ya ona hastanede bişey olursa" dedem hastaneden çıkıp eve gelene kadar 1 ay boyunca onun endişesiyle yaşadım..ve dedeme hastanede bi igne çıktıgını bu hastalara iyi geldigini yürümeyi birazda olsa rahatlatabildigini söylediler. ilacın ismi "apogo" inanmayanlar araştırabilir. pompa yardımıyla göbege takılıyor otomatik olarak günün belirli saatlerinde ilaç kendini vücuda enjekte ediyor. tabi kesin çözüm degil ama bi nebze olsun onu rahatlatabilmesi bile bizim için önemliydi.