bir yakınını kaybetme hikayesi

halam falanda gelmişti artık içeriden doktorların çıkmasını bekliyoduk.ben gittikten 30 dk sonra falan doktorlar odadan çıktı. işte o an dünyada yaşayabileceginiz en kötü anlardan biri.. doktor bize baktı başını öne egdi"başınız sağolsun" dedi.o an dünya başıma yıkılmıştı. halam fenalaşıp yere düştü ağlayarak "babam, babam.." diye bende hıçkıra hıçkıra aglıyordum. babamlar dedi görebilir miyiz diye. doktor girebilirsiniz dedi. içeri girdik hemşire kadın bile camı açmış ağlıyordu.. bende dedemin yüzüne son kez baktım dedim hey gidi dedem nerden nereye... tüm yaşananlar bi anda bitmişti.. cansız bedeni gözlerini kapamış ebediyete ulaşmıştı. uzun uzun baktım dedeme sonra geçtim kapının önündeki sandalyeye oturdum ellerimle yüzümü kapayarak agladım agladım agladım..en son amcam geldi sarıldı bana biraz öyle toparlanır gibi oldum... bizimkiler beni eve yolladı ben gittim eve ama kapıdan içeri giremedim. bekledim annemle halamı... gittim komşumuza haber verdim böyle böyle dedemi kaybettik diye..ama söylerken bile insan kabullenemiyodu..