17 ağustos 1999 depremi anılarım capssiz

sallıyor halaaaa...
sanki uykusundan etmişiz yeryüzünü... uyanıp "aikerim toynağınızı bırakın laaayynnn" deyip tekrar yerine yatmış gibi sanki. kımıldanıp uygun yatış pozisyonunu arıyor koduum. sornaki artçı sarsıntılarda da hep böyle düşünmüşümdür... arada uyanıp pozisyon değiştiriyor sanki yeryüzü... ( uyu dıbınakoduuuum uyu işte. seni uyandıranın zütünü gibeyim bir daha )

bizimkiler merdivenden indi... daire kapısını açtık... abbaaooo millet birbirini eziyo... herkes vınn turizm yolcusu... o ara nerden eski bilmem salona girdim... el feneriyle şöyle bir kolaçan ettim ortalığı... vitrin devrilmiş... televizyon takla atmış... koltuklar yer değiştirmiş... masa devrilmiş... çiçekler halı üzerinde baygın... peder haykırdı daire kapısının ordan... "çık artık hadiii"

fırladım dışarı... apartman kapısından dışarı çıktım... çıkmaz olaydım... durumun ne kadar kötü olduğunu ilk orada anladım... her taraf toz... her taraf duman... millet bağırıyor... herkes birilerini arıyor... evin karşısında hafif bir boşluk vardı... oraya yığıldı millet... donla çıkanlar , donsuz çıkanlar , halıya kilime sarılıp fırlayanlar... normalde başı kapalı bildiğimiz dini bütün teyzeler bile iç çamaşırı mankeni gibiydi o an... ama kimsenin gözü kimseyi görmüyordu... herkes birilerini tutmuştu sıkıca... babam beni bileğimden öyle bir kavramış ki... her daim sıcaktır babamın elleri... kocaman ve etli parmakları vardır... sanki ben ölmiyeyim diye öbür dünyada bu tarafa doğru çekiyordu beni... o gece babam resmen çıldırdı... kocaman bir adamın nasıl çaresiz kaldığını gördüm ben o gece... çok üzüldüm... hatta ağladım sanırım... depremden korkmadım , babamın halinden korktum...

depremden korkmadım ben... ölmekten de korkmadım... ya da korktum ama hatırlamıyorum... bilmiyorum...
ama doğanın bu şekilde bir güç ürettiğine şahit olmak her zaman görebileceğiniz birşey değil... bir yandan kızıyorsunuz "böyle davranmak zorunda mıydın" diye doğaya, bir yandan saygı duyuyorsun "abi büyüksün, istesen hakkaten hepimizin anasını gibebilirmişin" diye... ilginç bir duygu ne bileyim...