mutsuz piçler toplanın bakam

bu hayat tanrı'nın bir rüyasıdır, senin ölüm dediğin şey ise tanrısal uyanışın gerçekleştiği zamandır. uyanış gerçekleştiğinde bu rüya bitecek ve sen gerçek hayata gözlerini açmış olacaksın. bu yaşam sadece bir gölgedir, o zamanın içinde doğdu ve zamanla birlikte kaybolacaktır.

o halde mutluluğun kendisi olmak varken bu rüyanın içinde ıstırap çekmeye ne gerek var?

senin mutluluk sandığın şey bir duygudur ve o duygu, tıpkı yaşam gibi zamanın içinde tezahür eder ve yine zamanın içinde kaybolur. zaman sadece sahte olanı yaratır, senin mutluluğun şayet zamanın içinde doğuyorsa zamanla birlikte kaybolmaya mahkum olacaktır. Şimdi senin mutluluğunun nasıl gerçekliği olabilir?

zihnin üretimi olan her şey bir oyundur, o çok sahte bir şey!

Mutlu olmak bir arayıştır, mutluluğun kendisi ise olmaktır, o basitçe olma halidir. senin bir arayışa değil, dönüşüme ihtiyacın var, anlıyor musun?

ben senin arayarak bulmaya çalıştığın, bulduğun zaman onu kaybedeceğin bir mutluluktan söz etmiyorum. sana zihinsel bir duygudan değil, varlıksal bir hakikatten, senin öznelliğinden söz ediyorum. unutma, mutluluk ve sevgi güzelliklere açılan kapının anahtarıdır, o zihinsel değil yüreğe ait bir dokunuştur.

onları sana en yakın olan kendi özünde göremedikten sonra dışarıda nasıl bulacaksın? arayış önce seni yoracak, sonra dünyanı bir bataklığa çevirecek, en sonunda da yavaş yavaş seni bataklığa gömülmeye mahkum kılacaktır.

ben sana mutlu olmayı değil, mutluluğa dönüşmeyi gösteriyorum ve sen bir kez mutluluğa dönüşümü gerçekleştirdiğinde, baktığın her yerde sevgiyi, mutluluğu görmeye başlıyacaksın.