beyler köyde yaşadığım esrarengiz olay

artık ne ses vardı ne başka bir şey ama ağaçtan inmek hiç istemiyordum susuzluktan dilim damağım kurudu yutkunmakta bile zorluk çekiyordum.

o şahsın uzaklaştığına emin oldum ancak inmek akıl kar işi değildi. sabah beklemek istedim bir ağaç tepesinde sabahı beklemek ölmketen iyidir. çünkü insanın başına ne geleceği belli mi olur, yaşım kaç hayatımın baharı kim ölmek ister hele öyle izbe ıssız bir yaban elde. kimine göre belki pisipisine bile..

beklemeye koyuldum bekledikçe zaman hiç ielerlemiyodu akrep yelkovan bulundum durumdan haz alır gibi keyifliydiler örümcek ağında sallana bir sinek gibi halime gülüyorlardı belkide. zaman durmuştu.

susuzdum açtım korkuyordum. artık beklemekten başka çare yoktu. yanağımı usulca ağacın dalına koyduğum an olan oldu...