jim morrison

Şiddet her zaman kötü değildir. Kötü olan şiddete duyulan tutkudur.

Bilinen vardır ve bilinmeyen, ve bu ikisinin arasındaysa kapılar vardır.

Zeki ve duygulu bir insanım ama en olmayacak yerlerde ortaya çıkan bir palyaçonun ruhuna sahibim.

Bir kuyruklu yıldız olmak istiyorum, herkesin durup baktığı, birbirine gösterdiği bir kuyruklu yıldız, sonra... ansızın bir patlama ve ben yokum...

Kaybolmuş cenneti arayan bir adam, diğer dünyayı hiç düşlememiş birine aptal gözükebilir.

Hayalet katiliyim ben tanıklık eden kutsal cezama işte böyle eğlence yok artık tüm zevklerin ölümü geldi.

Kendinizi en derin korkunuza maruz bırakın,o andan sonra, korkunun hicbir gücü kalmaz ve özgürlügün korkusu kücülüp kaybolur. iste o zaman özgürsünüzdür.

Bir daha hiçbir zaman böyle bir şey göremeyecekler ve beni hiç unutmayacaklar...
Ölümü ilk keşfettiğim an. . . ben, annem, babam, büyükannem ve büyükbabam gün batarken çölde ilerliyorduk. Bir kamyon dolusu kızılderili başka bir kamyona ya da bir şeye çarpmıştı. Kızılderililer bütün ana yola dağılmıştı; ve kanlar içinde ölümü bekliyorlardı. Babam ve büyükbabam, arabadan neler olduğuna bakmak için inmişlerdi. Ben daha çocuktum, o yüzden arabada oturup beklemem gerekiyordu. Ben bir şey görmedim. – Tek gördüğüm şey garip, kırmızı boya ve yerde yatan insanlardı, ama bir şey olduğuna emindim. Çünkü onların yaydıkları dalgaları hissedebiliyor ve birden yerde yatan insanların da olay hakkında benim bildiğimden daha fazlasını bilmediklerini farkettim. işte o an ilk kez korkuyu tattım.