herkes çocukluğuna ait unutamadığı

5 yaşındaydım. küçükçekmece soğuksu'da oturuyordum. amcamla sabahın 7sinde kalkıp floryada bi ilköğretim okuluna basket oynamaya gitmiştik.

ilkokul 2. sınıftaydım. saçlarım hafif uzundu. o zamanlar sanırım memoli vardı. bir sabah kalkıp ölümüne jöle sürmüşrüm saçlarıma. annem tam kapıdan çıkarken beni yakalayıp kafamı havluyla silmişti :(

birgün dışarda koşuştururken üst komşumuzun oğlunu scooterla gezerken görmüştüm. anneme gidip babama söyle gelirken bi scooter alsın demiştim sanki ekmek al der gibi. sonra baya bi zaman sonra sabahın köründe kaçıp babamın yanına çekmeceden sirkeciye gitmeye karar verdim. babamı bulacaktım. tabi ben yolda yürürken gider babamı bulurum diye düşünüyodum. annem beni aramak için soğuksu istasyonuna kadar gelmiş. beni bulamamış. bende cesaretimi toplayıp tam giricem istasyona gişedeki görevli durdurdu beni. sonra yürü evine gidiyoruz dedi. adam işini bırakıp beni eve zütürdü.

daha çok çok var aslında ama şimdilik bunlar geldi aklıma. güzel günlerdi be..

edit: 1 kare demişsin de resmen içimi dökmüşüm beyler. artık kusura bakmazsınız.