nasıl piç oldum anlatıyorum

... çekiştirilerek kantine sürüklendim, tatlı tatlı şımaran nilayla,

"kızım sanki yemediğin şey heaa sende" diye dalga geçtim,

"ya am güzel oluyor buranınki dee, daha yeni zaten, o yüzden saldırıyor millet x)"

biz öyle harala gürele ilerlerken masanın birinde bizim çocukları gördük, alper, nuriş ve neco oturuyorlar,

"oo beyler, konseyi kurmuşsunuz? (:" diye takıldı nilay,

"öbür hıyar nerde?" dedim,

"selam gençler size de (: , öbür hıyar takılıyor yea ;)" deyip kaş göz yaptı alper..hee..e besyodan hatun yaptıktan sonra artık mühendislik kantinine de uğramaz tolga bey (:

"pizza alıcaz, istiyonuz mu siz de?"

"yok hacı eyvallah"

"neco sen?"

"aga ben pek beğenmedi ya"

göz ucuyla nilaya baktım alaylı alaylı, "tamam sen otur, ben alayım ikimize, şu pek bi mükemmel pizzalardan"

yalandan cimdikleyip masaya oturdu, gittim sıraya girdim, aldım geldim, ben de konuşlandım sandalyenin birine..

"iyi okula gelmişsiniz ilk haftadan?" dedim bizimkilere,

"sen de gelmişin abi :p"

"olm benim evde canım sıkılıyor, o yüzden geldim yani, siz alt katta üçünüz bol bol güreşiyorsunuz, sıkılmazdınız yani x)"

"geldik ya, bakıyoz işte sağa sola, insan görüyoz, paso bunların yüzünü görmekten sıkıldım artık" deyip sırıttı alper..

"şaka maka 3. sınıf 2. dönem be, çoğu gitti azı kaldı"

"aynen aga, hiç başlama o muhabbete, valla son sene napıcaz bilmiyorum, şimdiden stresi bastı.. çok güzel lan buralar.. evimiz mevimiz.."

ortamda gereksiz bir duygusallık ve kekremsi nostalji havası oluşunca en akla gelmeyecek kişi, nilay müdahale etti,

"eeh sizde, daha kaç sene evvelden düşündüğünüz şeylere bak! azıcık anı yaşayın olm (:"

"kaç sene evvelden? 1 sene filan kaldı işte kızım, ne kaldı :/ ayrılıcaz :'("

"yaa sus, ağzına acı biber.."

öyle ya da böyle, konuştuklarımız için erken olsa da, gerçeklik payı vardı..

şu sağladığımız arkadaşlık bağları, ev-okul ortamlarımız.. birbirimizin etrafındaki varlıklarımız.. hepsi yavaş yavaş nihayete doğru ilerlemekteydi..ve bizim, 100 yıl sonrasının planını yapan ingiliz devlet adamları gibi kara kara düşünmeye şimdiden başlamamız ise hiç kuşkusuz tüm bu sahip olduklarımızın kendi, köhneliklerle dolu dünyamızdaki ışıldayan pırlatalar gibi paha biçilemez olmasıydı..