amsterdam dan italya ya otostop çektim

saat sabahın 5'i falan, tam hatırlamıyorum, öyle bir ayaz varki, tir tir titriyorum amk. bizim dilenciler, sokak çocukları geldi aklıma, o insanlarla empati kurdum. ulan işin kötüsü araba da geçmiyor o saatte. zaten 10 kişiden biri alırsa alıyor, bir saat oldu geçen araba sayısı 2. dedim hakan bu sefer yarağı yedin oğlum, baktım olmayacak markete girdim, biraz sağa sola bakınırken vakit geçirdim, ısındım, sonra tekrar çıktım dışarı. bi yarım saat daha bekledim, sonra bi tırın yanaştığını gördüm. hemen çıkardım kalemi, açtım defteri, kopardım kağıdı, koca harflerle munchen yazdım. münihe gittikten sonra herşey garantiydi artık. hiç araç bulamasam bolzano'ya 20 euro'ya otobüsler vardı, onlara binip dönerdim amk. 40-50 yaşlarındaki, orta boylu, zayıf, kel adamın yanına gittim ve elimdeki kağıdı gösterdim. adam ingilizce bilmiyor, almanca bişeyler söyleyip durdu gülümseyerek. bende de bi kelime almanca yok amk. en sonunda swiss, basel dedi, no munchen dedi, hayal kırıklığı içinde teşekkür edip marketin yanındaki taşa oturdum. dedim burada donacam heralde, tirtir titrerken nerden çıktım bu yola ben ne işim var buralarda diye düşünüyordum ki adamın yanıma geldiğini farkettim. o anda yine bi umut ışığı doğdu içime, gel benle dedi, beni yolda bir levhadaki almanya haritasına zütürdü. vucut dili kullanarak önce basel'i, sonra münih'i gösterdi. sonra da ortalarında bi şehri işaret etti. şehrin adı ulm'du. ulm, ulm dedi, ben de beni ulm'a atmak istediğini anladım, hiç yoktan iyidir deyip balıklama atladım. yola çıktık, o kadar garip bir durumdayız ki amk herif bi kelime ingilizce bilmiyor, bende almanca yok. adamın arabasındayım, bi kelime konuşmuyoruz. ne desem diye düşünürken danke geldi aklıma. paso danke deyio duruyorum herife, gülüyor kafasını sallıyor falan. sonra hiç de insanlarla konuşacak enerjim kalmadığını farkettim, iyiki de herif ingilizce bilmiyor dedim. nereden baksan 3 4 saatlik yol vardı önümüzde, ben de yine koydum kafayı yattım amk. derin bir uykudan sonra uyandığımda güneş doğmuştu, adam sağda durup ulm dedi, elini salladı bana gülerek. ben de yine dankeleri sıralayıp elini sıktım, arabadan aşağı indim. hedefime bir adım daha yaklaşmıştım artık.