amsterdam dan italya ya otostop çektim

ulm'da indiğim benzin istasyonu dinlenme tesisi gibi biyerdi amk. otobüs, tır barınakları, yemek yeme yerleri, oteller vs, hayvan gibi bir alana kurulmuş bi tesisti. sağa sola bakındım, bi de ne göreyim, burger king var tam karşımda. italya'ya giden bilir, italya'da burger king kıtlığı vardır. her köşe başında mcdonalds vardır ama burger bulamazsınız, o yüzden bu benim için çok değerliydi. elemanın tekine saati sordum, 8 olduğunu söyledi. gittim baktım burger 10'da açılıyor amk, dedim giberler bekleyeyim bari. kapalı bi alana girdim, bi masaya oturdum, kafayı vurdum uyudum. bi uyandım saat 10 olmuş da geçiyor bile amk. yemek yiyecem ama yanımda beş kuruş para yok, babam olacak dalyarağa yola çıkmadan önce demiştim baba otostop çekecem karta mutlaka para yatır diye, taşak geçmişti ciddiye almamıştı ama umarım ihtimal verip yatırmıştır diye dua ediyordum. kartı verdim, onaylandığını görünce sevincten takla attım, yemeğimi alıp hayvanlar gibi somardım. yolculuğa devam etme zamanı gelmişti, yine şansımı tırlarla deneyeyim dedim, tırların oraya gittim, bi de baktım benim yaşlarımda, oldukça şişman, en az benim kadar sakallı ve pis, benden farkı sırtındaki kocaman dağcı çantası olan bir çocuk da sağı solu kontrol ediyor. yanına gittim, otostopçuymuş o da. ispanya mallorca'da arkadaşlarıyla tatil yapmış, dönüşü otostopla yapmayı tercih etmiş. ben de kendi hikayemi anlattım, ayaküstü otostop kardeşliği kurduk. münihe 20 dakika uzaklıkta biyerde yaşıomuş, ben de münihe gideceğimi söyledim, tamam gel benle dedi, araba avına çıktık. eleman tabi alman, dil problemi yok, her gördüğüyle uzun uzun konuşuyor. en sonunda bmw 1 sahibi genç bi adam kabul etti bizi, arabasına atladık. ben de hafif hastayım biliosunuz, onun etkisiyle midir nedir, yine bindiğim gibi uyudum amk. bi gözümü açtım yine iniyoruz ama 1 saat sürmesi gereken yol nasıl olmuşsa 3 saat sürmüş, deli gibi trafik vardı dediler, neyse indik arabadan. elemanın yaşadığı yere gelmiştik, ben hala münihe 20 dakika mesafedeydim. çocuk ben burada bitiriyorum, gel sana araba bulalım dedi. station vagon volvo sahibi genç bi çiftle biraz konuştuktan sonra çift beni münih merkeze atmayı kabul etti. arabaya bindim, bu sefer uyumadım. kız ingilizce biliyordu, onla konuşmaya başladık. ben nedne olduğunu bilmediğim şekilde italyan olduğumu söyledim, bana soru sorup duruolar amk, italya'ya gideceklermiş, italyan yakalamışlar hazırda, ecdadımı gibtiler sorularıyla, hepsini de cevapladım garip şekilde. münih merkeze geldiğimizde bana herhangi bir ihtiyacım olup olmadığını sordular, ben de bir kez daha son derece nazik, düzgün insanlara denk geldiğimi düşünüp şansıma tekrar hayret ettim, teşekkür edip indim arabadan. artık yolculuk bitmiş gibiydi, önümde sadece tek bir engel kalmıştı, o da italya sınırına giriş yapmak.