borcumu ödemek için kum torbalığı yaptım

ilk defa birisinin kendi evinde dayak yiyecektim.her zaman ücra yerlerde veya 300 liraya kiraladığım züt kadar muhasebe bürosu görünümlü işhanında yapardım işimi.

evi gerçekten güzeldi.eve girer girmez "uzatmayalım" dedim. koridorda topuklu ayakkabılarıyla karnıma ilk tekmeyi attığında bıçak yediğimi sandım amk. canım cidden yandı. yüzüme vurmamasını söylemiştim daha önceden.o da anladı herhalde.o yüzüyle ve zütüyle para kazanıyordu ben yüzümle insan içine çıkıyordum. insanların cins cins bakmasını istemiyorum haliyle.

bu trolar cidden korkunç amk. herkes karşılarına birden çıkınca korkar.ben de önceleri korkardım. iğrenirdim bulaşmasa bari derdim. şimdi bi hücrede aç susuz geberip gitmesini beklediğim tiksindiğim insanlardan birinden dayak yiyordum.

o kadar terledi ki makyajı aktı karşımda resmen. sağlı sollu girişiyordu.bir dubstep şarkısı gibi dövüşüyordu.ben de daha fazla gaza gelsin diye her vurduğunda kısık sesle " tro " diyordum.

"tipini gibtiğimin ucubesi. hangi adam seninle oje rengin hakkında konuşacak diyordum. kadınsı olmayan huurnun tekisin. ortadasın.uçurumun üstünde düştüğünü farketmeyen çizgi film kahramanları gibisin.
hiç bi zaman sokakta yürürken insanların sana bakmadığı bir gün yaşamayacaksın.

arabalar yanında duracak. içinden kirli sakallı huur çocukları sana laf atacak. arabalarına bineceksin. adamın yannanı kalkmayınca suçu sende bulup dıbına koyacak. makyajına karışmış kanı temizleyeceksin.

huur bile değilsin huur huurlar bile seni iğrenç buluyor."