atari kaseti

yıl belki 99 belki 2000 .
14 günlük yarıyıl tatiline girilmiş.
notlara bakıyorum, hepsi 5, baştan aşağı.

törenler, konuşmalar çoktan bitmiş. eve gidiyorum. aklımda atari var. eylül ayının son haftasında okulun başlaması nedeniyle doğrudan balkona kaldırılan atari. tsubasa, ninja kaplumbağalar, aslan kral. oyun kasetlerinin hepsi aklımda. eve gidiyorum, bekliyorum.

öğlen 4 suları. baba işten geldi gelecek. annem kıvırcık salatası hazırlıyor, ne de olsa çinekop ziyafeti yakın. babam geliyor, önce yemek diyor. yemeği yiyoruz. çinekoplar mideye iniyor. karın şişiyor. yine ara. çünkü yemeklerin hazmedilmesi lazım. bu sırada kardeşimle biz arka odadayız. babam çağırıyor, hadi getir karneyi diye! bakayım len! diye. hızlanıyoruz. sobanın yanından geçerken dikkat yanma diyor annem. çünkü soba sıcak. üzerinde çay demleniyor. fokur fokur.

tek tek bakıyor babam notlarıma. mutlu son. önce harçlık sonra enseye patlak. tamam kurun bakayım ben de göreyim diyor babam. atariyi kuruyoruz. ama o da ne. adaptör çalışmıyor. bozulmuş. tüm moraller bozuluyor. derken bir adaptör çıkıyor babamdan. bak bu ayarlı adaptör, ısınmaya daha dayanıklıymış. yine de fazla oynamayın diyor, ne olur ne olmaz. bozulan moraller düzeliyor. moraller tavanda. bir yandan oynuyoruz bir yandan çayımızı içiyoruz.

babam salondaki televizyona kurulan atariye bakıyor, len televizyon izleyemedim sizin yüzünüzden hehe. diye söylene söylene odasına gidiyor. fazla geçe kalmayın he, yatın! hadi iyi geceler! diyor. iyi geceler diyoruz beraber. bu sırada annem geliyor, sobaya kömür atmayın artık geç oldu saat diyerek bizi tembihliyor.
o gün de böyle sonlanıyor.

şimdi bakıyorum. bilgisayar, yeni oyunlar, doğalgaz. sobasız bir ev. en önemlisi babasız bir yaşam. sız'ların odağında bir yaşam sürüyoruz. özlüyoruz atari kasedini atariye takmayı, mızıka öttürür gibi kasedi temizlemeyi özlüyoruz.