bunca acıya kim dayanabilir amk

4 sene boyunca çıktığım kızı muğla yolu üzerinde ailesiyle geçirdiği trafik kazasında kaybettim... 3 koma geçirdim kalbimde ritim bozukluğu çıktı, kendimi odaya kapatıp deli gibi ağlardım, bu acıyı hiç bir olay yada yaşanmışlık tarif edemez.
herşeyi geride bırakma kararı aldım annemi babamı dostlarımı... istanbul'a geldim üniversiteye başladım, hiç kimseyi tanımıyor, arkadaş olmak istemiyordum. ilk 1 yılım, tek başıma kendimi internete kapatıp geçmişimi unutmaya çalışmakla geçti.
şimdi üni 2'deyim binler, ayın 16'sında kalp nakli olucam, 1 aydır birlikte olduğum bi kız vardı, hastalığım yüzünden o da gibtir etti. belki ayağa kalkarım, belki nalları dikerim bilinmez, sizden tek ricam.
halinize şükredin, beterin beteri her zaman vardır amk.

Edit : Hakkınızı helal edin beyler, sizin sayenizde güldüm sizin sayenizde dertlerimi unuttum eğer yarın o gibtiğimin masasından kalkarsam buraya caps atıcam sizleri seviyorum...