allaha yeniden inanıyorum

allah'a (veya tanri veya adini ne korsaniz, benim acimdan ayni seyden bahsediyoruz) inanmanin en temelinde zaten bence iki neden vardir:

1) varolmanin kaynagini baska türlü anlamlandiramamak
2) bu dünyada yapilan haksizliklarin veya iyiliklerin bir sekilde karsiliksiz kalmasi korkusu.

birinci şıkkı bir bilim adami, bir düsünür, bir filozof edasiyla belki de bertaraf edebilirsiniz, ve bence kimse de gelip diyemez ki "hayir sen kisitli aklinla simdi tanrinin varolmadigini kanitladigini mi zannediyorsun?" diye dalga gecemez. bu konuda inanan da inanmayan da ayni saftadir, kimse kesin bir görüs belirtemez.

ikinci şık ise mazlumlarin veya duyarli insanlarin kaygisindan dogan bir noktadir. caresizsen, varolan haksizliklara müdahale etme veya ses cikarma gücün yoksa tanri'nin adaleti inanci sarilanacak son umut dalidir.

özet: burada allah'a inanmak veya inanmamak dogrudur yanlistir demedim, sahsen hic bir dine mensup da degilim, ama bence her insanin kalbinin derinlerinde potansiyel olarak bir doga üstü hakimiyete sahip bir varlik (misal: tanri) inanci kesinkes vardir ve yeri geldigince de uyandirilabilir.