Kaybetmekten korkuyorum

Eyv panpa

Üst edit:Beyler haklısınız uzun kb ama bu kadar kısa anlatabildim
Biz ilkokuldan beri sınıf arkadaşıydık kızla tekmeleştiğim saçını asıldığım saçına sakız yapıştırdığım bir tiptim anlayacağınız. Ortaokulda lisenin başında çok yakın değildik ama aramızda hep bir çekim vardı vardı ama ben kendimi onun yanına yakıştıramazdım hiç .Ben kendimi bildim bileli ona hayrandım. Duruşuna gözlerine zekiliğine güzelliğine. insanların arasında resmen ışıl ışıldı göz kamaştırıyordu.O sosyaldi başarılıydı sevgilileri oluyordu herkes tarafından parmakla gösteriliyordu. Bense asosyalliğin ve ergenliğin dibine vuruyordum o sıralar. Sessiz sakin silik bir tiplemeydim.Ama bu kız hep beni hayata sokmaya, yardım etmeye çalıştı.Ben kimseyle konuşmazken o geldi elimden tuttu arkadaş oldu benimle. Lise böyle geçti ben sosyalleştim insan içine girmeye başladım.O hep yanımdaydı bana hep destek oldu elimden tuttu.Çok yakındık en yakın arkadaş olmuştuk. Lise de geçti böyle.Üniversite başladı ikimiz gene birlikteyiz hep falan ama benim eskiden beri gelen hayranlığım aşka dönüşmeye başladı. Başlarda kabullenemedim olur mu lan dedim ama oluyormuş beyler acı bir şekilde anladım. Kız yanımda eski sevgililerini falan anlatıyor bozuntuya vermeyeyim derken iyice çıldırıyorum. Açılmayı düşündüm o da boş değil gibi geldi ama olmaz beni kabul etmez dedim yapamadım. istemsizce kendimi geri çekmeye başladım.Bir dakika konuşmadan duramıyorken aylardır konuşamıyorum kızla. Haftaya buluşmayı teklif etti ne yapacağım bi yardım edin beyler