0
uzun süredir buralarda değildim öyle kafama estiği için yazmak istedim ve inciye yazıyorum bunu. yok özet mözet.
bir buçuk yıl olmuş senden kurtulalı. hala da beni seviyormuş özlüyormuşsun, kardeşimle konuşmalarından biliyorum. daha da çok özlersin. hala bulduğun her fırsatta eklemeye takip etmeye çalışsan da artık gibimde değilsin. eğer gibimde değilsen niye burda senin hakkında yazıyorum? ahım var sana amk senden nefret ediyorum. hırslıyım. seninle olan zamanı düşündükçe hala sinirleniyorum ama sana değil kendi mallığıma. 5 yılımı senin gibi bir öküzle geçirdiğim için senden de kendimden de nefret ediyorum. en çok da bunu anlayamayacak kadar salak olduğum için kendimden nefret ediyorum.
beni kesin bu süre içinde aldattın. başka kızlarla zaten konuştuğunu biliyordum ama ben gerizekalıyım ya bozuk plak gibi sana takılmışım. kendi içimde seni aklamaya çalışıyorum o dönemler. sevişirken bile seni mutlu etmek için sevişiyorum orgazm olmak umrumda değil. ya gerçekten ne gerizekalıymışım. sen beni beğen diye elimden geleni yapıyorum ama her seferinde elimden aldığın o kendine güven beni pasifleştiriyo hem yatakta hem gerçek hayatta.
ne zaman ki senden kurtuldum o zaman kendimi kadın gibi ve değerli hissetmeye başladım. canım ben senin istediğin çocuklarının annesi modeli değilim henuz maalesef. ben arzulanmak istiyorum yatakta huur muamelesi görmek istiyorum ama sen ne diyorsun ben sana bu kadınlara baktığım gözle bakamam. yahu niye? ben senin arzuladığın senin gibmek icin yandığın kadın olmak istiyorum sen bana çocuklarının annesi diyorsun. zaten ben evde yokken ferre izlemenden, aynı evde yaşarken 3 haftada 1 sevişmemizden anlamalıydım sende ya da bende ya da her ikimizde yanlış bir şeyler olduğunu. hep kendimde aradım yanlışı ama boşuna aramışım. seni hayatımdan çıkarmaya karar verdiğim an değerli hissetmeye başladım kendimi.
itirafım şudur: hani beni online olmadığım zamanlar arayıp sormadığın dönem vardı ya 3-4 ay kadar (hani hiç konuşmadık) işte o zamanlar ben seni "aldattım". telefonda seninle konuşmam gerekirken başka biriyle konuşuyordum. vicdanım sızlıyordu biraz ama bi yandan kendimi o kadar iyi hissediyordum ki. her geçen gün seni hayatımdan çıkarıp atmam öyle kolaylaşmıştı ki. seninle o son konuşmamızda -zaten bitmiş bir şeyi- bitirmem öyle kolay oldu ki. seni aldattığım kişiyle birlikteyim hala. konuşabiliyor biliyor musun? sorunları konuşabiliyor(uz) ve birlikte yaşıyoruz ve sevişiyoruz. beni tatmin etmekten mutlu oluyor. yanlışını kabul etmeyi sorun olarak görmüyor. tartıştıktan sonra da sarılarak uyuyabiliyoruz. aa pardon beraber uyuyoruz biliyor musun! birlikte yemek yapıp yiyebiliyoruz. en önemlisi bir şeye kızdığında sessiz kalıp 3 ay sonra kavga etmiyor bunun için. demek ki sorun bende değilmiş eski sevgilim.. zaten sana demiştim "eğer birini bulabilirsen bir gün" sakın bana davrandığın gibi davranma.
belki bir gün sana bunları kendim söylemek istiyorum ama tekrardan muhatap olmaya değer misin? sanmıyorum.
